Öfkelenme

-Öyle birçok şeye yakın hissediyor insan.

+Evet ama söz konusu insan aynı zamanda birçok şeyle de düşman

-Düşman tabii ki, hiçbir şeye düşman olmadan dost kazanamazsın.

+ilginç bir bakış açısı, "düşmanın kadar dostun vardır" diyorsun yani?

-Aslında öyle demiyorum ama öyle anlaşılmaktan gocunmam.

+Peki şuna ne dersin? öfkelenince düşman, tek dostun kalmaz?

-Öfkelenmeyince de düşmanın kaçmaz?

+Kafiyeyi bağlıyoruz ama anlatamıyoruz derdimizi

-Çünkü derdimiz yok.

+Dert derken canım, işte konudan bahsediyorum. Dost, düşman.

-Anlatamıyorsak senin muhalif duruşundan.

+Yine yaptın kafiyeni, konuyu neticelendiremiyorsak suçlu ben miyim! Senin yüzünden. Uzlaşmıyorsun.

-Öfkelenme!

+Asıl sen öfkelenme be!

-Kalbini kırmak istemiyorum kapatalım konuyu, çıkış noktamızı dahi unuttuk.

+Ben unutmadım sen herkese yakın hissediyordun kendini, ben insanın dostundan çok düşmanı olduğundan bahsediyordum.

-Peki sen kazandın, öfkelenme!

+Seni seviyorum.

-ve bir çok düşman kazanıyorsun.