Sorma günlük 50 dakika kadar önce neler oldu neler.... Şimdi bugün son saat ders yok erken çıktık. Herkes dağıldı yumurtadan fırlamış örümcek yavruları gibi.
Sonra ben (Kahramanmaraş)Haydarlı mahallesi mevkiinde kendi kendime bi test yapayım ne kadar mesafe dinlenmeden koşabileceğim dedim. Sokağa taşmış esnaflar dışında kimse yok etrafımda.
Neyse başladım koşmaya.. Haydarlıdan Sütçü imam mevkine giderken ara sokağın biri çok dik (rampa)yokuş. Yokuşu hâla koşarak çıkarken nefes alış-verişimin düzenli olmadığını farkettim. Durdum ve öksürmeye başladım. Herşeyden habersiz yağmur taneleri altında boğuluyordum. Hızla Sütçü imam lisesi ilerisinde bulunan Deliklitaş Aile Park'ı üzerindeki çeşmeye ulaştım parkın caddeye bakan kapısının orda nefes alabilmek için su içmeye çalışıyor yüzüme su çarpıyordum. Ölüm korkusuyla nefesimi toplamaya gayret ederek kafamı suya daldırdım-çıkardım ve derin nefesler almaya başladım. Nefes sistemim soğuk havayı ciğerlerime kadar ısıtmadan iletiyordu.. Normale dönüyordu.. artık evimin yolunu tutabilirdim.
Nitekim benim için büyük bir ders oldu bu. Birdaha kendimle yarışmak falan yok. Ya da daha asgari şartlarda yaparım bu işi.
özetin özeti; Bu seferde ölmedim günlük.
Hadi eyvallah
Sükuneti boz
Yorum yap