Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman ve Enver‘le çay evinde çay içiyorduk. Enverlerin alt kata yeni bir aile taşınmış 17 yaşında da genç bir oğulları var. Adı Yaşar,
mahallede yaşıtı olmadığından bizlerle takılıyor. Çay evinde otururken
Yaşar çıkageldi. “Selamun aleyküm” diyerek girdi içeri, selamını aldık,
bir tabure çekip yanımıza oturdu.
Enver, Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman’a “hadi bir tavla atalım” dedi.
Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman soruldu mu “pek bilmiyorum” der ama zehir gibi
tavla oynar zar hep onun yanındadır. Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman “olur
oynayalım” dedi.
Yan sehpada kapalı tavla duruyordu.
Enver, Yaşar’a “yaşar şu tavlayı getir de Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman’ın ifadesini alalım” dedi.
Yaşar “peki abi” diyerek uzanıp aldı tavlayı koydu ortaya. Enver ile
Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman tavlayı kurarken Yaşar merakla sordu.
“abi neden Ökkeş abiye Riçhırd Ökkeş Godaman diyorsunuz?”
Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman “şimdi…” derken Enver sözünü kesti ve gülerek
“Dur ben anlatayım çok hoşuma gidiyor” dedi. Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman da
gülümseyerek kafa hareketiyle “olur” işareti yaptı.
Enver gülümser bir ifadeyle anlatmaya başladı: Ökkeş 18 yaşına yeni
bastığında 18 yaşına basılınca sahip olunan hakları araştırırken isim
değişikliği hakkını duymuş. O aralar da ergenliğe yeni giriyor, -Ökkeş
hepimizden sonra ergenliğe girdi- hemen gerekli mercilere başvurup
ismini “Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman” olarak değiştirmiş. O zamanlar ülke,
hukuk tuhaf politik gerginlikler içerisindeydi bizim Ökkeş’le
uğraşmamışlar “madem istiyor değiştirilsin adı” demişler. Ökkeş uzun bir
süre babasına duyurmadı bu durumu. Ama bizler hemen öğrenmiştik ve çok
komik gelmişti bize. O gün bu gündür ibnelik olsun diye uzun uzun
“Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman” diye hitap ederiz Ökkeş’e.
Yaşar dizine vura vura gülüyordu. Ben de ne zaman biri bu durumu izah
etse pervasızca gülerim. Riçhırd ‘Ökkeş’ Godaman kızdı biraz ama sonra o
da bizimle güldü. Birer çay daha söyledik. Tavlayı yine Riçhırd ‘Ökkeş’
Godaman kazandı.
