Çocukluğa sporu sevdiren yegane faaliyettir. Futbol ülkemizde spor denilince akla gelen ilk bedensel gelişim sporudur. Çocukken okuldan gelir gelmez çantayı defteri bi yere fırlatıp sokakta uzun bir adam seçme tartışmasından sonra, maça başlanılır ve her mahallede bi tane ayşe abla bulunur. Çocuklara "burada top oynamayın" diyen.
Çocukluk bu laf dinlenilir mi? :) top evlerin engin çatılarına ya da bahçelerine kaçar, izin verecek komşulardan insanlık nağmına izin isteyerek top elde edilinirken, topu kesecek komşulardan top adeta organize operasyon sessizliğinde olay yerinden uzaklaştırılır ve maça kalındığı yerden devam edilir.
Maçın kuralları oldukça esnektir ve bu kurallar genellikle taraflardan birinin çamura yatmasıyla değişir. 5 dakika önceki taç çizgisi yerini metrelerce uzağa bırakabilir. Hatta goller "gol değil olum" denilerek bastırılmaya çalışılır. Ama gol yiyen taraftan birinin "yok aslında goldü" gibi cümleler kurmasıyla golcü takım "Adamın gol diyor" diye malup takıma baskılar uygulamaya başlar. Maç içerisindeki masum hilelerle son sürat devam eder taki; top kesilene kadar :)
Aslında büyüdükce eğlenceli şeylerden uzaklaştığımızı unutuyoruz.
unutulmaz mahalle maçı sözlerini yorum olarak ekleyin :) (adamın devam etti olum)
çok haklısın ben de o eski mahalle maçlarını çok özledim.
YanıtlaSilşimdi çoğu çocuk evinden ya da internet kafelerden çıkmıyor.
insan her zaman eski günlerini özler çünkü gün geçtikçe
durum daha da kötüye gidiyor